Jesienią 2015 roku w tempie coraz szybciej opadających liści przygotowywaliśmy tę książkę, którą Wydawca reklamuje jako „Najlepszą powieść francuską 2015 roku!”. Udało się nam zdążyć przed Wigilią. Tekst jest niestandardowy, fragmentami celowo nieprzestrzegający zasad interpunkcji, to w zasadzie plastyczny monolog z dużą zmiennością wypowiadających go wzajemnie powiązanych postaci. Zimą trwały jeszcze konsultacje na linii Autor-Wydawca, aż nareszcie pod koniec lutego 2016 przygotowaliśmy ostateczną wersję książki do druku. Wydawnictwo Otwarte zapowiada jej premierę pierwszego dnia wiosny 2016. Recenzje francuskich krytyków mówią o „punkowej furii”, „szokującym stylu”. W polskim tłumaczeniu nie odważono się na przekraczanie wszelkich granic, dzięki czemu książkę czyta się bez odpychających wrażeń. Na szczęście.

Warto zobaczyć oczami swojej wyobraźni wizję mieszkańców współczesnego Paryża kreśloną przez francuską autorkę. Więcej o stylu książki powie jej fragment, a dokładnie cytowane tu ostatnie zdanie: „Jestem drzewem o nagich gałęziach poniewieranych przez deszcz, dzieckiem wrzeszczącym w wózku, suką gryzącą smycz, więzienną strażniczką która zazdrości osadzonym beztroski, jestem czarną chmurą, fontanną, porzuconym chłopakiem który ogląda fotografie z minionego życia, jestem kloszardem na ławce stojącej na wzgórzu w Paryżu.” Do nabycia na stronie Znaku